คุณค่าทางวรรณศิลป์

วรรณศิลป์ มีหมายถึงตรงกับข้อใด

การเล่าเรื่อง ที่มีเวลาสถานที่ซึ่งแสดงให้เห็น ความสัมพันธ์ต่อเนื่องกัน ทำให้ผู้อ่านเข้าใจว่าเรื่องราวนั้นๆ เกิดขึ้นและดำเนินไปอย่างไร จัดเป็นการใช้โวหารแบบใด

โวหารที่ใช้กล่าวถึงเรื่องราว สถานที่ บุคคล สิ่งของหรือ อารมณ์อย่างละเอียด ทำให้ผู้อ่านผู้ฟังมองเห็นภาพ คือโวหารแบบใด

“สมใจเป็นสาวงามที่มีลำแขนขาวผ่องทั้งกลมเรียวและอ่อนหยัดผิวขาวละเอียดเช่นเดียวกับแขน ประกอบด้วยหลังมืออวบนูน นิ้วเล็กเรียว หลังเล็บมีสีดังกลีบดอกบัวแรกแย้ม” จากข้อความข้างต้นใช้โวหารแบบใด

“ อันว่าแก้วกระจกรวมอยู่กับสุวรรณ ย่อมได้แสงจับเป็นเลื่อมพรายคล้ายมรกต ผู้ที่โง่เขลาแม้ได้อยู่ใกล้นักปราชญ์ ก็อาจเป็นคนเฉลียวฉลาดได้ฉันเดียวกัน”

จากข้อความข้างต้นใช้โวหารแบบใด

“สายธาราดั่งนาฬิกาแก้ว แว่วแว่วจ๊อกจ๊อกเซาะซอกหิน”ข้อความที่ขีดเส้นใต้ใช้ภาพพจน์ชนิดใด

ข้อใดใช้ภาพพจน์แบบอุปลักษณ์

“ การทำความดีนั้น เมื่อทำแล้วก็แล้วกัน อย่าได้นำมาคิดถึงบ่อยราวกับว่าการทำความดีนั้นช่างยิ่งใหญ่นัก ใครก็ทำไม่ได้เหมือนเรา ถ้าคิดเช่นนั้นความดีนั้นก็จะเหลือเพียงครึ่งเดียวแต่ถ้าทำแล้วก็ไม่น่านำมาใส่อีก คิดแต่จะทำอะไรต่อไปอีกจึงจะดี จึงจะเป็นความดีทีสมบูรณ์ ไม่ตกไม่หล่น”

จากข้อความข้างต้นใช้โวหารแบบใด

“น้ำพุพุ่งซ่าไหลมาฉาดฉาน เห็นตระการมันไหลจอกโครมจอกโครม” เป็นโวหารภาพพจน์ ชนิดใด

“ธรรมชาติต่างสลดหมดความคะนองทุกสิ่งทุกอย่าง” เป็นโวหารภาพพจน์ชนิดใด

คำประพันธ์ในข้อใด ไม่มี การเล่นคำในบทประพันธ์

ข้อใดใช้โวหารภาพพจน์ชนิดอติพจน์

"ผู้ใดดีดีต่ออย่าก่อกิจ      ผู้ใดผิดผ่อนพักอย่าหักหาญ

สิบดีก็ไม่ถึงกับกึ่งพาล      เป็นชายชาญอย่าเพ่อคาดประมาทชาย"

จากบทประพันธ์ให้คุณค่าด้านวรรณศิลป์ด้านใด

"     แก้มช้ำช้ำใครต้อง      อันแก้มน้องช้ำเพราะชม

ปลาทุกทุกข์อกกรม          เหมือนทุกข์พี่ที่จากนาง"

จากบทประพันธ์ให้คุณค่าด้านวรรณศิลป์ด้านใด

...แต่ย่างเหยียบเกรียบกรอบก็เหลียวหลัง พระโสตฟังให้หวาดแว่วว่าสำเนียงเสียงพระลูกแก้วเจ้าบ่นอยู่งึมๆ พุ่มไม้ครึ้มเป็นเงาๆ ชะโงกเงื้อม พระเนตรเธอแลเหลือบให้ลายเลื่อม เห็นเป็นรูปคนตะคุ่มๆอยู่คล้ายๆ แล้วหายไป สมเด็จอรไทเธอเที่ยวตะโกนกู่กู๋ก้อง...

จากข้อความข้างต้นมีการใช้ภาพพจน์ใด