คุณค่าด้านวรรณศิลป์

"ไม่เห็นช่องตรองตรึกนึกวิตก  ทุกขในอกนั้นสักเท่าภูเขาหลวง "  ปรากฏภาพพจน์ใด

"สัตภัณฑ์บรรพตทั้งหลาย  อ่อนเอียงเพียงปลาย ประนอมประนมชมชัย" ปรากฏภาพพจน์ใด

"เข้าในห้องมองเขม้นไม่เห็นใคร ยิ่งตกใจเพียงจะดินสิ้นชีวี" ปรากฏภาพพจน์ใด

"อันยศศักดิ์มิใช่เหล้าเมาแต่พอ ถ้าเขายอเหมือนอย่างเกาให้เราคัน" ปรากฏภาพพจน์ใด

"ชายข้าวเปลือกหญิงข้าวสารโบราณว่า" ปรากฎภาพพจน์ใด

"มีวิมานแก้วงามบวร ทุกเกศกุญขร ดังเวไชยันต์อัมรินทร์"  ปรากฎภาพพจน์ใด

"วาสนาไม่คู่เคียงเถียงเขายาก  ถึงมีปากมีเสียเปล่าเหมือนเต่าหอย"ปรากฏภาพพจน์ใด

"อายุยืนหมื่นเท่าเสาศิลา  อยู่คู่ฟ้าดินได้ดังใจปอง" ปรากฏภาพพจน์ใด

อย่าโอกโขยกอยู่ในโลกสันนิวาส  แต่นักปราชญ์ยังรู้พึ่งผู้เขลา  เหมือนเรือช่วงพ่วงลำในสำเภา  เรือใหญ่เข้าไม่ได้ใช้เรือเล็ก"ปรากฏภาพพจน์ใด

"ดุเหว่าเร้าเร่งพระสุริย์ศรี  ไก่ขันปีกตี  กู่ก้องในท้องดงดาน" ปรากฏภาพพจน์ใด

"วันหนึ่งฉันเดินเข้าป่า ฉันเจอนกตัวหนึ่ง มันถามฉันว่าจะไปไหน"  ปรากฏภาพพจน์ใด

จิ้งจกเรียกจระเข้บกยกขึ้นท้า แมวตัวเล็กเขาก็ว่าเป็นอาเสือ แมวเป็นอาของพยัคฆ์ชักว่านเครือ ไม่น่าเชื่อหลานอไรใหญ่กว่าอา" ปรากฏภาพพจน์ใด

"บรรจถรณ์หมอนม่านมุ้ง    เตียงสมร

เตียงช่วยเตือนนุชนอน                แท่นน้อง" ปรากฏภาพพจน์ใด

"มีก็แต่เสียงจังหรีดกระกรีดกริ่ง!             เรไรหริ่ง! ร้องขรมระงมเสียง"ปรากฏภาพพจน์ใด

"น้ำตาและรอยยิ้มอยู่คู่ชีวิตมนุษย์เสมอมา"ปรากฏภาพจน์ใด